Bang in China

Hallo allemaal,

Mijn vorige berichtje was nog wel zo optimistisch... Lekker weer naar mijn geliefde China, leuke route, helemaal goed. Het liep wat anders...
Vrijdag 23 juli ben ik 's avonds naar Beijing gevlogen. Eenmaal aangekomen heb ik kennis gemaakt met de zeven gezinnen die samen de groep vormden. Geen terroriserende kindjes, maar geïnteresseerde en slimme pubers. Ik heb dan ook twee leuke dagen gehad: over de Chinese Muur wandelen, door de hutongs struinen, Kung Fu show, de Verboden Stad bezoeken. En toen ging het mis.
Er was een hittegolf gaande in Peking, met temperaturen van 35+ graden en vooral een extreem hoge luchtvochtigheid. Wellicht hebben die omstandigheden eraan bijgedragen dat ik ziek werd. In de Verboden Stad werd ik zo beroerd dat ik de groep samen met de gids heb achtergelaten en een taxi naar het hotel heb gepakt. Daar prikte ik mijn suiker... Ik dacht eerst dat het apparaatje stuk was, maar mijn bloedsuikerspiegel was gewoon niet meer te meten zo hoog (boven de 33). Paniek! Ik heb me geprobeerd rustig te houden en na anderhalf uur adem-in-adem-uit was het acht uur Nederlandse tijd en kon ik mijn huisarts bellen. Ik was ongelofelijk bang moet ik eerlijk zeggen. Mijn huisarts reageerde niet relaxed, wees me even fijntjes op de risico's (coma, hartritmestoornissen) en zei me naar een ziekenhuis te gaan en niet te vliegen. Ziekenhuizen in China... Tja. De gezondheidszorg is er prima, maar zelfs de beste specialisten spreken er geen Engels. Dit zou betekenen: alleen de hitte in, ziekenhuis zoeken, en veel stress om duidelijk te maken wat er aan de hand is. Ik heb ervoor gekozen om in mijn koele kamer te blijven en langzaamaan zakte de suiker. Intussen had FOX Vakanties razendsnel een ticket naar huis voor me geregeld en een vervangende reisleider. Na een onrustige nacht was mijn suiker een beetje gezakt, maar eenmaal op het vliegveld en door de douane wederom gestegen tot 26. Erg hoog om te vliegen maar ik wilde naar huis. Wellicht heb ik een flink risico genomen en ik heb in het vliegtuig 10 hele angstige uren beleefd. Eenmaal op Schiphol bij een ook angstige Pieter zijn we naar de huisartsenpost in Den Bosch gereden en vervolgens door naar het GZG in Den Bosch (stemmige Poolse uitstraling).Daar ben ik direct opgenomen en na allerlei checks aan het insuline-infuus geketend.
Dat was dinsdagavond 27 juli, na een enerverend weekendje China (niet aan te raden!). Afgelopen dinsdag ben ik uit het ziekenhuis ontslagen, en in totaal heb ik er dus een week gelegen. Na een paar dagen aan het infuus ben ik zelf insuline gaan spuiten, en daar zal ik - zeker voorlopig - ook thuis mee door moeten gaan, vier keer per dag. Dit klinkt heftig, maar eigenlijk ben ik er wel blij mee omdat mijn suiker op deze manier goed onder controle te brengen en te houden is. Ik heb inmiddels weer normale waarden en voel me dan ook direct een stuk fitter. Mijn naaldenfobie is met tenminste 12 exemplaren (spuiten + controle bloedsuikerspiegel) die ik per dag in mezelf moet steken een heel eind verdwenen en de afgrijselijke niersteenaanval van zaterdagnacht is niet meer terug gekomen, dus al met al ben ik weer nagenoeg fris en fruitig... Ik sleep nu permanent een tas met naalden, spuiten en andere enge dingen mee en ik moet nu toch echt wat meer gaan geloven in een regelmatig leven, maar verder gaat het weer goed.

En zoals Pieter dezer dagen vaak heeft verzucht:

Leven met Hettie - never a dull moment! :-)


Veel groeten, Hettie