Epistels vanuit de kloostertuin
Door: Hettie
Blijf op de hoogte en volg Hettie
30 Maart 2007 | Spanje, Madrid
Ola!
Het was een bijzonder reisje... Ik ben net terug van wat een 5-daagse cursus reisverhalen schrijven had moeten zijn in een aangenaam oord in Andalusië. Het werd een soort geïsoleerde bivak met schrijfsels over alles behalve reizen, maar ook een aangename en zelfs kostbare ervaring.
De organisatie was juf Yvonne Kroonenberg even vergeten te vertellen dat ze geacht werd tripjes te maken met haar klasje. De juf wilde gewoon doen waar ze bijzonder goed in is, schrijven en leren schrijven, dus het werden sobere dagen in het 13de eeuwse Kartuizerklooster. Noodgedwongen ook, want de dichtstbijzijnde bewoonde wereld lag 5 kilometer en tenminste 18 heuvels verderop. Maar het kloosterleven schept een band, evenals het openlijk voorlezen van je zojuist aan het papier toevertrouwde lief en leed. Het gezelschap van schooljuffen, 84-jarigen, stoffige wetenschappers, huisvrouwen uit Lutjebroek en ervaren tekstschrijvers werd een homogene eenheid en met de juf als moeder overste steeg het het klasje tot ongekende hoogte.
Ik ben er tijdens mijn retraite nóg meer van overtuigd geraakt dat schrijven echt hetgeen is wat ik kan en wil, en het feit dat La Kroonenberg je 'zeer vaardig' en 'getalenteerd' noemt werkt zeker stimulerend.
Tijd voor nieuwe reizen en nieuwe inspiratie; u leest van mij!
Hettie
Het was een bijzonder reisje... Ik ben net terug van wat een 5-daagse cursus reisverhalen schrijven had moeten zijn in een aangenaam oord in Andalusië. Het werd een soort geïsoleerde bivak met schrijfsels over alles behalve reizen, maar ook een aangename en zelfs kostbare ervaring.
De organisatie was juf Yvonne Kroonenberg even vergeten te vertellen dat ze geacht werd tripjes te maken met haar klasje. De juf wilde gewoon doen waar ze bijzonder goed in is, schrijven en leren schrijven, dus het werden sobere dagen in het 13de eeuwse Kartuizerklooster. Noodgedwongen ook, want de dichtstbijzijnde bewoonde wereld lag 5 kilometer en tenminste 18 heuvels verderop. Maar het kloosterleven schept een band, evenals het openlijk voorlezen van je zojuist aan het papier toevertrouwde lief en leed. Het gezelschap van schooljuffen, 84-jarigen, stoffige wetenschappers, huisvrouwen uit Lutjebroek en ervaren tekstschrijvers werd een homogene eenheid en met de juf als moeder overste steeg het het klasje tot ongekende hoogte.
Ik ben er tijdens mijn retraite nóg meer van overtuigd geraakt dat schrijven echt hetgeen is wat ik kan en wil, en het feit dat La Kroonenberg je 'zeer vaardig' en 'getalenteerd' noemt werkt zeker stimulerend.
Tijd voor nieuwe reizen en nieuwe inspiratie; u leest van mij!
Hettie
-
30 Maart 2007 - 09:43
Lonneke:
Hoi Hettie,
Je hebt altijd geluk met die groepen, als het geen hartaanval is, dan wel 84-jarigen... Leuk dat je het goed hebt gehad en ik ben benieuwd naar je creaties!
Groetjes,
Lonneke -
30 Maart 2007 - 11:08
Hettie:
Nu al weer terug, wat gaat de tijd toch snel. Ik ga trouwens weer naar de Appie Heijn kom je ook?? Dat is tot nu toe de enige plek waar we elkaar tegen komen.
Groetjes,
Je nichtje -
31 Maart 2007 - 16:29
Marcel Mioch:
Leuk, maar ik heb het leuker hahaha...
Hartelijke groeten uit Japan!
Marcel Mioch
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
